"ο απόστολος..."
Εσύ με το κοινό όνομα επέλεξες να δεις το απόκοσμο
-σε διάλεξε κι αυτό να σου δείξει το πιο κρύο πρόσωπό του για μάνα...
"ο απόστολος ανήκει..."
Εσένα με την γυναικεία καμπυλότητα,
μέσα στο "ανδροπρεπές" ανάστημα,
να στολίζεται απ' τα ριχτά σου μαλλιά
και τα σκαμμένα ζυγωματικά σε κάθε έκφραση του σιδερένιου σου βλέμματος...
"...ανήκει στους μεγάλους..."
Δεν κομπιάζεις ούτε όταν το κάνεις
-εσύ επιλέγεις το διάλειμμά σου, την αποχή που σε δυναμώνει.
Βαδίζεις αγέρωχα -δεν στέκεσαι στον καθρέφτη,
η αύρα σου τον διαπερνά: ξέρεις τί είσαι και "φτιάχνεις" τα μαλλιά σου μ' ένα τίναγμα!
"...στους μεγάλους της..."
Κι εγώ άλλαξα θέση στο γραφείο μου
-είναι μπροστά στον καθρέφτη πλέον για να με βλέπω που σε κοιτάζω...
"...της φιλολογίας"
Ναι, αυτής της τόσο ακαθόριστης -ποιάς άλλης θα μπορούσε;!
