Αντάμωμα;...

Οδήγηση νευρική -δεν βιάζεσαι αλλά να μην αργήσεις κιόλας!

Φτάνοντας νωρίτερα τελικά, ψάχνεις άσκοπα να γεμίσεις μερικά άδεια λεπτά...

Ώσπου να κινήσεις για να διαπιστώσεις πως λίγοι είναι οι δικοί σου -λίγοι έμειναν και πάλι μέσα στους πολλούς!...

Βλέμματα χαράς -ή μήπως έκπληξης;!- αυτά της μαζικής αντάμωσης: έχουν κι άλλους να προλάβουν να δουν...

Και τόσα -μα τόσα λίγα!- αληθινά, αφτιασίδωτα -που να στέκονται μόνα τους αλλά κοντά σου ευθύς αμέσως!

Δεν είναι αυτά που ψάχνουν την εύκολη αυτοεπιβεβαίωση -ούτε αυτά που θα ξεκουράσουν την πικρή ή την, έστω, άδεια ιστορία σου με το συμπονετικό τους μασκάρεμα...

Στιγμές, μέρες, καιροί ολόκληροι στοιβάζονται ακατάσχετα -πρέπει να ενημερωθούμε εμείς οι "φίλοι"- αλίμονο, έφτασε αυτό να σημαίνει "γνώση"!...

Φιλοφρονήσεις, γνέψιμο κατανόησης, νεύματα κεκαλυμμένης άγνοιας -όλα τους ανέξοδα, όπως τα φιλιά και οι υποσχέσεις του αποχωρισμού...

Προτροπές όμως για το ένα και σίγουρο: ο κόσμος προχωρά μένοντας στάσιμος (;!) -με ή χωρίς εσένα...