Ονείρωξη...

…καλοκαιρινή: αυτό θα 'ναι οι διακοπές!

Το μελλοντικό που έρχεται απ' το παρελθόν -το παρελθοντικό που ξέφυγε απ' το μέλλον...

Αυτό που δεν κυνήγησα κι ας το ήθελα πάντα -αλλά κι αυτό που δεν το ήθελα κι ακόμα το κυνηγάω...

Παγιδευμένος σε πρόσωπα, μέρη, νοοτροπίες -κι ας μην τις ασπάστηκα ποτέ...

Κάτω απ' την στάχτη μερικών πούρων ακόμη, που έχω πιπιλίσει την βουτηγμένη σε ποτό άκρη τους...

Και οι μέρες, σαν εικόνες comic, εγκλωβισμένες μέσα σε τετράγωνα αλλά και τόσο δεμένες μεταξύ τους...

Και ο Sam… Και το κορίτσι -και κάθε κορίτσι...

Πώς ν' αγγίξεις αυτή που δέρνει με τα μαλλιά της τον αέρα;!

Πώς να την κουνήσεις απ' την θέση της -εκεί στα βράχια;... Δεν θα την κουνήσεις!

Εκεί θα περιμένει τα καράβια -μικρά και μεγάλα- και, μόλις έρθουν, τα επόμενα -πριν καν φύγουν...

Το δέρμα της νοτισμένο από αλάτι -και πώς να μιλήσεις χωρίς αυτό για ζωή;...

Το πολύβουο πανηγύρι παίρνει τέλος -άρχισε, αλήθεια, ποτέ;...

Ήταν πάντα αυτοί οι περαστικοί που κινούνται σε άλλη κατεύθυνση

-αυτοί οι ακίνητοι που περνάς δίπλα τους αφήνοντας την αύρα και το βλέμμα σου...
Πάντα άλλοι και τόσο ίδιοι μαζί...